Magister leerlingen
De voorstelling werd gespeeld door 3 mensen: 1 acteur en 2 actrices genaamd Barry Emond, Cherella Gessel en Karlijn van Kruchten uit de theatergroep Studio 52nd. Het script was geschreven door 3 VMBO van de Open Schoolgemeenschap Bijlmer.
Het onderwerp van het stuk was discriminatie en slavernij. Het verhaal ging over 3 jongeren met allemaal een andere achtergrond, die samen op een school zaten. Je had een blank meisje, een licht gekleurde jongen en een gekleurd meisje. Het blanke meisje wist eigenlijk heel weinig van de slavernij af, en snapte niet waarom andere mensen daar zo moeilijk over deden. De andere twee probeerden haar te vertellen hoe afgrijselijk die tijd eigenlijk was. Toen speelden ze een scene over een plantage en plantagehouders. Vroeger was het zo dat mensen met een lichte huidskleur de macht hadden over mensen met een donkere huidskleur, maar in dit stukje draaiden ze het om. Het donkere meisje en de jongen waren plantagehouders, en het blanke meisje was een slavin. Ze maakten de slavin belachelijk en lieten haar haar werk doen, terwijl ze er zelf om moesten lachen. Op een gegeven moment zag het blanke meisje in waarom de vraag “Waar kom je vandaan? Uit Amsterdam? Nee, waar kom je echt vandaan?” geen leuke vraag is. Want het maakt niet uit wat je huidskleur is, je bent dan toch gewoon een Nederlander?
Dit is eigenlijk ook het verband met slavernij: een thema waar we op school in U2 al een tijd mee bezig zijn. Wie aan discriminatie denkt, denkt aan slavernij en andersom, omdat het heel veel met elkaar te maken had. De mensen werden gediscrimineerd vanwege hun huidskleur, en zo ook uitgekozen als slaaf. Het toneelstuk liet heel mooi zien hoe mensen nu terugkijken op discriminatie en op het verschil dat werd gemaakt tussen zwarte en witte mensen. De acteurs lieten ook zien hoe lastig mensen het vinden een andere te omschrijven naar huidskleur: donkere vrouw, lichte man, zwarte man, witte vrouw… Want: wat mag wel en wat niet?
In ieder geval vond ik het een hele bijzondere voorstelling, omdat het, zoals ik al zei, heel goed de meningen van verschillende mensen weergaf, en er werd ook op een “grappige” manier een stukje geschiedenis bij verteld. Het enige wat ik minder vond was dat het maar van een kant werd bekeken. Ik bedoel, vroeger was het veel zwaarder voor mensen met een donkere huidskleur, maar nu is het soms ook andersom. Ik heb zelf een blanke huidskleur en blond haar, en werd daarom door sommige mensen ook “uitgescholden” als kaaskop, vieze Nederlander of tatta (betekent ook zoiets als kaaskop), vaak door mensen met een wat donkerdere huidskleur. Dat is het enige wat ik wel mooi had gevonden om terug te zien: dat het eigenlijk van twee kanten kan komen. Voor de rest vond ik de voorstelling heel leuk.
Het nagesprek vond ik ook wel bijzonder, omdat kinderen uit het publiek de kans kregen om te vertellen wat zij van het onderwerp vonden. Wat mij is bijgebleven is dat iemand het inderdaad ook had over de vraag “Waar kom je vandaan?” en vertelde dat het ook vaak aan hem werd gevraagd. Toen dacht ik wel: ja, het is inderdaad niet zo maar een verhaaltje, het gaat in het echt ook zo.
Ik heb van de voorstelling geleerd dat we slavernij/discriminatie niet moeten vergeten, maar er wel bij stil moeten staan. Mensen vinden het nog steeds niet leuk als je begint over het feit dat hun achtergrond misschien niet Nederlands is. Discriminatie bestaat nog steeds, al is het in een hele andere vorm en soms zelfs per ongeluk.
Ik zou deze voorstelling zeker aanbevelen voor andere 2e klassers, omdat ik denk dat je er best veel van leert, en het bovendien gewoon een leuke ervaring is. Het is namelijk helemaal niet zo raar om eens na te denken over de vraag: “Bestaat discriminatie nog? En wie is dan baas?”
